-
1 ([lang name=Polish]nie) jest ([lang name=Polish]było) sądzone
(не) суждено́ (бы́ло)Słownik polsko-rosyjski > ([lang name=Polish]nie) jest ([lang name=Polish]było) sądzone
-
2 sądzić
глаг.• засаживать• насаждать• обсадить• обсаживать• посадить• сажать• укоренять• усадить* * *sadz|ić\sadzićę, \sadzićony несов. 1. сажать (картофель etc.);2. разг. (iść szybko) идти большими шагами; 3. разг. мчаться, скакать;\sadzić przez płoty на бегу перемахивать заборы; ● jaj(k)a \sadzićone глазунья
* * *sądzę, sądzony несов.1) суди́ть2) полага́ть; счита́ть, ду́мать; суди́тьsądzę, że... — я счита́ю, что...; мне ка́жется, что...
sądzić według czegoś — суди́ть по чему́-л.
•
См. также в других словарях:
sądzić — Coś jest komuś sądzone «coś jest przeznaczone dla kogoś przez los, coś musi kogoś spotkać, coś na pewno się komuś zdarzy»: Na miesiąc przed wojną wyruszyłem do Argentyny, gdzie było mi sądzone przeżyć dwadzieścia trzy lata. W. Gombrowicz,… … Słownik frazeologiczny
przeznaczyć — dk VIb, przeznaczyćczę, przeznaczyćczysz, przeznaczyćznacz, przeznaczyćczył, przeznaczyćczony przeznaczać ndk I, przeznaczyćam, przeznaczyćasz, przeznaczyćają, przeznaczyćaj, przeznaczyćał, przeznaczyćany 1. «określić z góry cel, któremu ma… … Słownik języka polskiego
sądzić — ndk VIa, sądzićdzę, sądzićdzisz, sądź, sądzićdził, sądzićdzony 1. «rozpatrywać (w sądzie) czyjeś postępowanie w celu wydania wyroku, decydować o czyjejś winie lub niewinności; sprawować władzę sądowniczą» Sądzić sprawiedliwie. Sądzić kogoś za… … Słownik języka polskiego
filer — m IV, D. u, Ms. filererze; lm M. y ogr. «drzewo owocowe wcześnie wchodzące w okres owocowania, sadzone tymczasowo w odstępy pomiędzy młodymi jabłoniami, po których rozrośnięciu się jest ścinane» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
kruchy — kruchychszy «łatwo ulegający złamaniu, pokruszeniu, zniszczeniu; łamliwy» Krucha skała. Kruchy lód. ∆ Kruche ciasto, ciastko, placek itp. «gatunek ciast, ciastek itp. przyrządzonych z dużą ilością tłuszczu» ∆ Kruche mięso, krucha pieczeń, kruchy… … Słownik języka polskiego
łubin — m IV, D. u, Ms. łubinnie; lm M. y «Lupinus, roślina jednoroczna lub wieloletnia z rodziny motylkowatych, o liściach dłoniasto złożonych, kwiatach żółtych, niebieskich, różowych lub białych, zebranych w sztywne grona; znanych jest kilkaset… … Słownik języka polskiego